Cultuurshock!!

Lieve allemaal,

Vandaag weer een spannende dag gehad! Ik zal er eens wat over vertellen..
Gisteren ben ik begonnen op surgery 2. Op deze afdeling liggen patiënten met geïnfecteerde wonden. Decubitus graad 3 en 4 en grote, diepe open, gele en rode wonde. Best heftig, maar wel heel interessant. Er was een man uit België die hier is om de wondverzorging te verbeteren. Hij kon mij van alles uitleggen over de wonden. Erg leuk!
Vandaag begonnen met het patiëntenrondje om iedereen gedag te zeggen. Daar was een vrouwelijke patiënt, het leek in eerste instantie dat ze sliep, ze had haar ogen half open en ze ademde heel erg luid, daarbij gebruikte ze alle ademhalingsspieren en ademde regelmatig heel diep in. We kregen haar niet wakker en om de paar minuten spande ze al haar spieren aan, ook reageerde ze niet op prikkels. Voor mij was dit echt een heel raar beeld en niemand wist wat er aan de hand was (tenminste dat zeiden ze). Ik vroeg al een aantal keren naar de dokter, maar die konden ze niet vinden. Uiteindelijk toch maar begonnen met de patiënt te wassen. Tijdens het wassen zag ik dat er pus uit het oog kwam en gaf dit aan bij de verpleegkundige. Uiteindelijk kwam de aap uit de mauw, het bleek dat de vrouw HIV had en dit enkele verschijnselen waren. Dat bleek dus allang bekend te zijn, maar dit onderwerp is taboe waardoor mij in eerste instantie niks werd verteld. Gedurende het wassen konden we nog steeds geen contact krijgen met de patiënt, bleef ze haar lichaam aanspannen en lag ze te krioelen. Er kwam bruine derrie uit haar vagina en daarna ook nog uit haar mond. Dit was echt heel vies en volgens mij was ik de enige die daar raar van op keek. Na een aantal keren vragen of we geen actie hoefde te ondernemen bleek dat het verschonen van de patiënt en het bed voorlopig de enige actie was. Belachelijk als je het mij vraagt!! Om het allemaal nog net wat erger te maken.. Naast deze patiënt lag een andere patiënt die helemaal uitgemergeld was, ze moest van de verpleegkundige eten terwijl ze geen eten kon binnen houden. Daar werden ze zo wat boos om, dus besloten ze (tegen de zin van de patiënt in) een neus maag sonde in te brengen. Uiteindelijk zat de neusmaag sonde erin en begonnen ze haar te voeden. Ik vond het echt te gek voor woorden, maar tegelijkertijd dat ze de neusmaag sonde vulde met voeding, was de vrouw aan het overgeven. De verpleegkundige vullen en de vrouw maar overgeven. Ze gingen maar door! Uiteindelijk werd het de patiënt teveel en trok de neusmaag sonde eruit. De verpleegkundige werd boos en het enige wat ze kon roepen was ‘WE WILL DISCHARGE YOU, WE WILL DISCHARGE YOU!!’, waar nog een pak slaag achteraan kwam. Nou dat was echt de druppel, aan de ene kant van mij stond een patiënt half dood te gaan aan HIV en aan de andere kant waren ze de patiënt aan het vol proppen met eten terwijl het er tegelijkertijd weer uit kwam! Ik kon het niet meer aan zien en barste uiteindelijk in huilen uit. Oepsie, dat was niet helemaal de bedoeling, maar ik kon me niet meer inhouden..
Voor de verpleegkundige hier zijn dit soort beelden normaal en ze begrepen niet goed waar ik verdrietig om was. Vervolgens heb ik Mieke opgezocht om daar even uit te razen en toen ging het weer een stuk beter! Dat was erg fijn! Zij heeft ook op deze afdeling gelopen en weet hoe heftig het kan zijn. Pff, dit was toch echt een ware cultuurshock voor me.. but that’s the way it goes here!

Vorige week op de kinderafdeling in het cardiac centre heb ik een erg leuke week gehad. Zoals ik al eerder vertelde gaan ze niet echt op emoties in en dat is in het cardiac centre niet veel anders. Als kinderen moeten huilen zeggen ze alleen ‘’don’t cry, or I will beat you or don’t cry, because ………….’’. Daarnaast hebben ze ook helemaal geen speelgoed om de kinderen af te leiden en besteden ze er verder weinig aandacht aan! Dus ik dacht, dat wordt mijn taak! Ik ga wat aandacht aan de kinderen schenken. Tenminste zover het kan, want ze zijn natuurlijk niet echt gewend aandacht te krijgen en al helemaal niet van een blanke. Ik was begonnen met wat stickers uit te delen. Daar werden ze al heel gelukkig van, zelfs een jongen van 17 en een schoonmaker van ong. 40, kon ik daar blij mee maken! Super leuk! Verder heb ik een beetje met de kinderen gedolt, ze mochten foto’s maken met mijn camera, een ander meisje deed mijn haar. Ook heb ik met de kinderen gepuzzelt, ik was begonnen met 2 kinderen en even later zaten we met 7 kinderen, de schoonmaker en een papa te puzzelen. Echt heel bijzonder en super leuk om te doen!

Afgelopen weekend nog een erg leuk weekend gehad in Bamenda met de 3 meiden uit Njinikom! Zaterdag lekker bij het zwembad gelegen, geshopt en zondag Bamenda verkent. We hadden weer een erg leuke gids die ons allerlei mooie plekjes liet zien.
Morgen gaan we met Alfred, de man die in Nederland woont, maar oorspronkelijk uit Kameroen komt, te paard de bergen in. Ik ben benieuwd en heb er zin in!!

Verder ben je hier niet gauw alleen.. Regelmatig komen er kinderen langs, dan komen ze je huisje ineens binnen, gaan ze zitten en zeggen ze niks. Of dan zit ik buiten achter de laptop, komen ze met z’n 8e om me heen staan mee kijken, maar zeggen niks. Een beetje vreemd, maar eigenlijk best grappig.

Nu houd ik weer op met vertellen, super leuk al jullie enthousiaste reacties!! Dank jullie wel:)!
We zijn alweer langer dan een maand weg, de tijd vlieeeeegt hier!

Dikke kusssss